tüm zamanların en iyi ikinci post punk albümüdür nazarımda. ama gel gör ki hakkında hissettiklerinizi kompozisyon normlarına uygun olarak yazınız deseler, iki üç kelam edemem hakkında. zaten aynı soruya script of the bridge için de cevaplayamamıştım. belki de mühim olan sayfalarca methiyeler düzüp, her şarkıyı teker teker analiz edip, grubun önceki albümlerine, ileri ki çizgisine kıyaslamak, prodüksiyonuna, ses mühendislerine, katılımcılarına teker teker değinmek değildir belki de. al, dinle, hisset diyebilmekten ibarettir kısaca. bu da belki de böyledir. ama yıllar sonra hakkında birkaç bir şey karalamak en azından bir süreliğine içimi rahatlatacaktır.
albüme hatta gruba aşinalığı olmayanlar bir ihtimal martin l. gore'un gone coveriyla ucundan geçmiş olabilir bu albümdeki bir şarkının. the wake'in here comes everybody'siyle birlikte 80'lerin en kalp şarapneli parçasıdır gone. neyse ki, albümün önüne geçemez çünkü daha başka güzel şarkılar da barındırır bu albüm. her ne kadar bonus trackli reissure albümleri hiç samimi bulmasam da bu albümün bonus trackleri de orijinal şarkıları kadar öldürücüdür.
albümle aynı şarkıyı taşıyan şarkı ise, tam bir gece arabayı alıp, bilinmeyene doğru uzaklaşma şarkısıdır. uykusuz gecelerin asfalta bulaşmışlığıdır.
Bir gün gece ile ben yeknesak olduğumda arabanın teybinden bu mırıldansın. Ben ise gideyim..
it's late but there's no tiredness
i can see the the city glow
and i'm sure there must be somewhere
we can go
lights cut through the center
and the darkness hides it's shape
i'd swear it almost
could be another place
when the world is covered over
and the stars are shining bright
we will make our escape
into the night
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder